Ο Μαρκ είχε γεννηθεί µε µία πολύ βαριά ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήµατος. Ένα σύνδροµο ανεπάρκειας της άµυνας του οργανισµού, που κάποια γενετική αλλοίωση του είχε φορτώσει για πάντα. Τα παιδιά που γεννιούνται µε αυτή τη βαριά ανωµαλία -πολύ σπάνια ευτυχώς- έχουν πολύ λίγες πιθανότητες επιβίωσης, ή τουλάχιστον είχαν όταν ο Μαρκ ήρθε στον κόσµο. Δεδοµένης της ανικανότητας να παραχθούν αντισώµατα, οποιαδήποτε µόλυνση µπορούσε να τον αποτελειώσει σε λίγες εβδοµάδες, όσο συνηθισµένη κι αν ήταν για έναν κανονικό άνθρωπο. Η µόνη λύση ήταν να δηµιουργηθεί γύρω του ένα αποστειρωµένο περιβάλλον, όπου ο Μαρκ θα µπορούσε να ζει ελπίζοντας πως η επιστήµη θα ανακάλυπτε µια άλλη λύση για το ανοσοποιητικό του πρόβληµα.

Γιος ενός αυστηρού και εργατικού αγροτικού γιατρού και µιας δασκάλας, ο Μαρκ είχε την ευκαιρία να επιβιώσει τα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας χάρη στις οικονοµικές προσπάθειες των γονιών του, χάρη στο δικό του θάρρος και κυρίως, χάρη στη σχεδόν αποκλειστική αφοσίωση της µητέρας του. Ζώντας σε µια κρεβατοκάµαρα κι ένα γραφείο µ’ ένα µπάνιο ανάµεσά τους και αποµονωµένος από το υπόλοιπο σπίτι και τον κόσµο, µε ερµητικά κλειστές πλαστικές κουρτίνες, τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής του δεχόταν µετρηµένες επισκέψεις στον ιδιωτικό και προστατευµένο χώρο του.

Για να αποφευχθεί η εισαγωγή µικροβίων που θα αποτελούσαν πιθανή απειλή για τη ζωή του Μαρκ, κανείς δεν µπορούσε να τον πλησιάσει χωρίς να έχει πλύνει τα χέρια του µε αντισηπτικό και χωρίς να φοράει αποστειρωµένα ρούχα, στολή χειρουργού, µπότες και µαντίλι στο στόµα. Κατά τη διάρκεια αυτών των είκοσι χρόνων, ο Μαρκ είχε µάθει ό,τι ήξερε από τα αυστηρά και µεθοδικά µαθήµατα της µητέρας του, τις εις βάθος συζητήσεις µαζί της, από λίγα βιβλία που έφταναν στα χέρια του (καινούρια, καθαρά και αποστειρωµένα) και από τα λίγα που έβλεπε στην τηλεόραση. Εκτός από αυτά, ο µοναδικός του τρόπος επικοινωνίας ήταν γράµµατα, φωτογραφίες και κάποιες συζητήσεις από το τηλέφωνο µε την υπόλοιπη οικογένεια.

Ήταν η µέρα που συµπλήρωσε τα εικοσιένα του, όταν ζητησε από τη µητέρα του να αλλάξει και να µπει στο δωµάτιό του. Ήθελε να της µιλήσει.

«Μαµά», της είπε πολύ ήρεµα, «έχω πάρει µια απόφαση. Θα ταξιδέψω … ».

Η µητέρα παρέλυσε όταν άκουσε το γιo της. Βγαίνοντας από το αποστειρωµένο περιβάλλον του δωµατίου του έβαζε σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή του. Πράγµατι, η µοναδική φορά που είχε εγκαταλείψει το δωµάτιο ήταν όταν είχε πεθάνει ο πατέρας του και, παρά τις προφυλάξεις που είχε πάρει, ένας ιός της γρίπης που έφτασε στο σώµα του παραλίγο να τον σκοτώσει.

Για δυο εβδοµάδες, κανείς από την οµάδα των γιατρών που τον παρακολουθούσαν -ούτε ο ίδιος ο Δρ. Σκόρο- δεν µπορούσαν να είναι βέβαιοι ότι θα ξεπερνούσε τον κίνδυνο.

«Γιε µου», του είπε στο τέλος, «ξέρεις ότι δεν µπορείς να το κάνεις αυτό. Εγώ θα έδινα και τη ζωή µου, το ξέρεις, για να σου χάριζα αυτήν τη δυνατότητα, αλλά είναι αδύνατον και λυπάµαι.»

Κοίτα µαµά» είπε ο Μαρκ, «είµαι είκοσι ενός. Κανείς με αυτήν την αρρώστια δεν έχει ξεπεράσει τα είκοσι έξι, κι ας είχαν την ίδια ή καλύτερη φροντίδα από µένα. Υποτίθεται πως, αφού τελειώσει η ανάπτυξη, αρχίζει η προοδευτική και μη αναστρέψιµη φθορά στο συκώτι και τη σπλήνα. εγώ δεν θέλω να πεθάνω, µαµά. Αλλά λιγότερο θέλω να εγκαταλείψω αυτόν τον κόσµο χωρίς να έχω δει τη Μόνα Λίζα. Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να έχω πατήσει ποτέ την άµµο µιας παραλίας ή χωρίς να έχω κάνει µπάνιο στη θάλασσα, κι ας είναι µόνο για µία φορά. Δε θέλω να φύγω για πάντα χωρίς να έχω επισκεφτεί τη θεία Γερτρούδη και τη φάρµα της στην Καλιφόρνια. Δεν θα πεθάνω, µαµά, χωρίς να σε αγκαλιάσω και να αισθανθώ το µάγουλό σου πάνω στο δικό µου, χωρίς τίποτα ανάµεσά τους, κι ας είναι µόνο για µία φορά.»

Η µητέρα έκλαιγε, αλλά του απάντησε:«Η επιστήµη προοδεύει, Μαρκ. Ίσως σε µερικά χρόνια, αυτό που µέχρι σήµερα είναι ανίατο, να θεραπεύεται. Περίµενε λίγο, γιε µου … »

«Είµαι πρόθυµος να ακούσω τον Δρ. Σκόρο» είπε ο Μαρκ. «Αν αυτός πει πως υπάρχει κάτι νέο, αν µου δώσει κάποια εναλλακτική λύση, αν έχει κάποια πληροφορία που αγνοώ, θα ξανασκεφτώ τη στάση µου. Αλλά αν δεν είναι έτσι, µαµά, σ’ το λέω από τώρα: εγώ θα βγω απ’ αυτή τη φούσκα και θα ήθελα να πάω στην Ευρώπη µαζί σου, και στην παραλία και στη φάρµα της αδελφής σου. Βέβαια, αν δε θες να γίνεις συνεργός µου, µπορώ να το καταλάβω και θα το κάνω όπως και να ‘χει, ακόµα και µόνος.»

Ούτε ο Δρ. Σκόρο συµφωνούσε µε την απόφαση του Μαρκ. Του είπε πως, αν εκτεθεί στον έξω κόσµο, θα επιβιώσει έξι, το πολύ οχτώ, µήνες, αλλά όχι παραπάνω. Φυσικά, -δεν ήταν διατεθειµένος να πει ψέµατα-, από ιατρικά νέα δεν είχε τίποτα. Μπροστά στην αµετάκλητη απόφαση του Μαρκ, η µητέρα αποφάσισε να τον συνοδέψει στην τελευταία του περιπέτεια.

Σχεδόν ένα µήνα αργότερα θαύµαζαν, απολαµβάνοντας, τα γλυπτά του Λούβρου, τους πίνακες του Πράδο, τα αρχαία της Ελλάδας και τις πλατείες της Ρώµης.

Από ‘κει πέταξαν για την Καλιφόρνια. Ο Μαρκ έλεγε πως δεν υπήρχε και τόσος χρόνος και είχε πολλά να κάνει. Η οικογένεια µε χαρά συνόδεψε τον Μαρκ στην πρώτη του ανάβαση σε άλογο, του έδειξαν πώς να αρµέγει τις αγελάδες και μοιράστηκαν µε τη µητέρα και τον γιο τη στιγµή που ο Μαρκ έκλαψε από συγκίνηση µπροστά στην απεραντοσύνη του ωκεανού.

Πήγαιναν τέσσερις µήνες που έλειπαν από το σπίτι, όταν λίγα δέκατα συννέφιασαν τη χαρά όλων. Η µητέρα ζήτησε από τον Μαρκ να γυρίσουν στην πόλη και να επισκεφτούν τον Δρ. Σκόρο, κι έτσι έκαναν.

Οι εξετάσεις δεν έδειξαν τίποτα το αναπάντεχο. ‘Ενα κρύωμα δεν ήταν επιπλοκή για κάποιον που δεν είχε ανεπάρκεια ανοσοποιητικού, αλλά ο Μαρκ χρειαζόταν παρά πολλή προσοχή. Η ιατρική οµάδα συνέστησε την επιστροφή στη μόνωση του πλαστικού, αλλά ο Μαρκ αρνήθηκε. Οι γιατροί μπόρεσαν µόνο να αποσπάσουν την υπόσχεση του ασθενή ότι θα ξεκουραζόταν στο σπίτι για µερικές εβδοµάδες.

Ήταν µέρες µεγάλης αγωνίας για τη µητέρα του Μαρκ, που αναρωτιόταν αν είχε κάνει λάθος. Θα έπρεπε να είχε εναντιωθεί µε περισσότερη επιµονή; Ίσως τα σχέδιά του να ήταν μεγάλα λόγια, και χωρίς την παρέα της µαµάς του ο Μαρκ να μην είχε τολµήσει να κάνει το βήµα που τώρα απειλούσε να γίνει η τελευταία επιθυµία του.

«Μαµά» φώναξε το παιδί από το κρεβάτι.

«Εδώ είµαι, παιδί µου, χρειάζεσαι κάτι;»

«Αγκάλιασε µε» της ζήτησε και, καθώς πίεζε το µάγουλό του πάνω στο δικό της, της είπε, σαν να είχε διαβάσει τις σκέψεις της.

Σ΄ ευχαριστώ πολύ, µαµά, εγώ ξέρω πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν να δεχτείς την απόφαση µου. Ο σεβασµός σου για μένα μπορεί να συγκριθεί µόνο µε την αγάπη µε την οποία πάντα µε φρόντιζες».

«Ίσως έπρεπε να είχα επιµείνει να µην πας … »

«Το έκανες, µαµά … Θα είχα πάει έτσι κι αλλιώς, αλλά ασφαλώς δεν θα είχα περάσει τόσο καλά» είπε ο Μαρκ χαµογελώντας.

Μετά από δύο εβδοµάδες ξεκούρασης και µητρικής φροντίδας, τα φάρµακα έφεραν αποτέλεσµα και ο κίνδυνος πέρασε. Ο Μαρκ σηκώθηκε από το κρεβάτι – στην αρχή µε την άδεια να τριγυρνάει µες στο σπίτι και µετά να κάνει σύντοµες βόλτες στην πόλη.

Σε µία από τις πρώτες εξόδους του πήγε στο τεράστιο εµπορικό κέντρο κοντά στο σπίτι του. Σκόπευε να αγοράσει βιβλία για το Ισραήλ και την Αίγυπτο – τους επόµενους προορισµούς του, όπως είπε στη µητέρα του. Περνώντας από το δισκάδικο σκέφτηκε πως η µουσική αυτών των τόπων θα πρέπει να ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος για να πρωτογνωρίσει την κουλτούρα τους, και µπαίνοντας την είδε.

Ήταν µια κοπελίτσα γύρω στα είκοσι, µε τα µαλλιά γεµάτα µπούκλες, µελαχρινή και µε δύο υπέροχα πράσινα µάτια, που στον Μαρκ έµοιαζαν να λάµπουν από µακριά. Σαν να τον τράβηξε µαγνήτης, την πλησίασε κι έµεινε κοκαλωµένος να την κοιτάζει.
Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, η κοπέλα τον ρώτησε: «Μπορώ να σε βοηθήσω;»

Κι αυτός σκέφτηκε να της πει: «Ναι, Πάµε να πιούµε κάτι. Πάµε να κάνουµε µια βόλτα. Άσε µε να σε κοιτάζω για ώρες. Πες µου κάτι για σένα … » Αλλά δεν µπόρεσε. Ένας κόµπος είχε ανέβει στον λαιμό του και, ξεροκαταπίνοντας, είπε µονο:

«Θέλω αυτό το cd» πήρε το πρώτο που βρήκε µπροστά του και το έδωσε στην πωλήτρια χωρίς καν να το κοιτάξει.

Εκείνη χαµογέλασε παίρνοντας το cd και ρώτησε: «Κάτι άλλο;»

Ο Μαρκ έχασε και αυτή τη δεύτερη ευκαιρία και, απλά έγνεψε όχι µε το κεφάλι. Ο κόµπος δεν τον άφηνε να µιλήσει. Η κοπέλα ρώτησε ακόµα: «Είναι για δώρο;»

«Όχι. Είναι για µένα.»

«Θέλεις να σ’ το τυλίξω έτσι κι αλλιώς;»

«Ννννναι … » ψέλλισε το παιδί, συνειδητοποιώντας πως αυτό θα του έδινε λίγο χρόνο παραπάνω. Ίσως σ’ εκείνα τα λεπτά… καθώς αυτή τύλιγε τη θήκη του cd, ο Μαρκ σκεφτόταν όλα όσα θα µπορούσε να της πει αλλά ήξερε ότι δεν θα τολµούσε.
Όταν βγήκε από το µαγαζί η µαµά του τον ρώτησε αν είχε βρει αυτό που έψαχνε και ο Μαρκ της απάντησε αινιγµατικά: «Ναι. Υποθέτω πως ναι».

Όταν έφτασαν σπίτι, διηγήθηκε στη µητέρα του όλο το συµβάν κι έβρισε τον εαυτό του που δεν είχε τολµήσει να πει τίποτα. Η µητέρα τον ηρέµησε λέγοντάς του πως µπορούσε να ξαναπάει στο µαγαζί την επόµενη εβδοµάδα και να βρει το θάρρος να της προτείνει να βγούνε ή να της ζητήσει το τηλέφωνό της για να µπορεί να την πάρει. Ο νέος δέχτηκε πως η µητέρα του, για άλλη µια φορά, είχε δίκιο. Μπορούσε να επιστρέψει, αλλά όχι σε µία βδοµάδα, την επόµενη µέρα.

Αυτή τη φορά ανακάτεψε κάτι ράφια κάνοντας πως ψάχνει κάτι σπάνιο, για να βρει ευκαιρία να την κοιτάξει. Του φάνηκε ακόµα πιο όµορφη από την προηγούµενη µέρα. Όταν πήγε πιο κοντά, εκείνη φάνηκε να τον αναγνωρίζει, γιατί µε ένα χαμόγελο τον πλησίασε και του είπε:

«Γεια … Μπορώ να σε βοηθήσω;»

Ο Μαρκ αισθάνθηκε να κοκκινίζει και αυτό τον έκανε να ντραπεί. Έβηξε, ξεροκατάπιε ξανά και τελικά είπε:

«Αυτό το cd».

«Κι άλλο δώρο … Για σένα;» είπε η νεαρή, καθώς ο Μαρκ ανακάλυπτε ένα ταµπελάκι µε το όνοµά της, Τζένιφερ, και χαιρόταν που τον είχε θυµηθεί.

«Ναι. Παρακαλώ … » απάντησε µαγεµένος. Για άλλη µια φορά, η ιεροτελεστία θαυµασµού της πλάτης της κοπέλας, καθώς εκείνη τύλιγε το χαρτί και την κορδέλα του αµπαλάζ. Για άλλη µια φορά, το ελάχιστο άγγιγµα των δαχτύλων της, καθώς της έδινε την πιστωτική κάρτα. Για άλλη µια φορά οι µατιές τους συναντήθηκαν φευγαλέα και, κυρίως, για άλλη µια φορά, η δειλία και η ντροπή του τον ανάγκασαν να µείνει σιωπηλός.

Έτσι, ο Μαρκ συνέχισε να πηγαίνει στο δισκοπωλείο δύο-τρεις φορές τη βδοµάδα, κάθε φορά ελπίζοντας πως θα τολµούσε να της µιλήσει. Αλλά, κάθε φορά, αφού αγόραζε ένα cd τυλιγµένο µε πολύχρωµα χαρτιά κι όλο και πιο φανταχτερές κορδέλες, έφτανε σπίτι και το φύλαγε στην ντουλάπα του δωµατίου του χωρίς να το ανοίξει, σαν σύµβολο της ατολµίας του.

Μέχρι που, µια µέρα, ο νέος πήρε µια απόφαση. Εκείνη τη φορά θα της µιλούσε, θα έπαιρνε το ρίσκο, θα τολµούσε να ζήσει την απόρριψή της. Άλλωστε, όπως έλεγε η µητέρα του, δεν είχε τίποτα να χάσει και πολλά να κερδίσει. Ο Μαρκ δεν αισθανόταν καλά εκείνες τις µέρες. Μερικά δέκατα έδειχναν πως κάποιο νέο µικρόβιο τον ενοχλούσε. Τη Δευτέρα θα πήγαινε να επισκεφτεί τον Δρ. Σκόρο.

Όπως κάθε Σάββατο, το εµπορικό κέντρο ήταν γεµάτο κόσµο. Ο Μαρκ περιπλανήθηκε άσκοπα περιµένοντας να περάσει η ώρα και µετά, όταν όλοι άρχισαν να φεύγουν, µπήκε στο δισκοπωλείο και πήγε κατευθείαν προς την Τζένιφερ. Εκείνη τον είδε να έρχεται και χαµογέλασε.

«Ήθελα … » άρχισε.

«Ναι;» είπε αυτή.

«Ήθελα … αυτό το cd» είπε για άλλη µια φορά, µε µια άγνωστη θήκη στο χέρι.

«Φυσικά» είπε η Τζένιφερ.

Και χωρίς να ρωτήσει, πήγε στον πάγκο του αµπαλάζ για να το τυλίξει για δώρο. Ο Μαρκ αναθεµάτισε σιωπηλά τον εαυτό του. Αλλά, πριν η Τζένιφερ γυρίσει να του δώσει το cd, τόλµησε να κάνει κάτι. Πήρε ένα µπλοκ αποδείξεων που έγραφε πάνω το όνοµα της κοπέλας κι έγραψε χωρίς εκείνη να τον πάρει είδηση: «Γεια. Με λένε Μαρκ. Μένω εδώ. Θα ήθελα πολύ να πάµε να πιούµε κάτι και να µιλήσουµε. Αυτό είναι το τηλέφωνό µου 298-345688».

Και αφού το έγραψε, έκλεισε το µπλοκ και πλήρωσε φεύγοντας σαν να µην είχε συµβεί τίποτα. Τη Δευτέρα, χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού του. Η µητέρα το σήκωσε.

«Ναι;»

«Γεια σας … Ειµαι η Τζένιφερ, µπορώ να µιλήσω µε τον Μαρκ, παρακαλώ;»

Ακολούθησε µια µακριά σιωπή στη γραµµή, µέχρι η µητέρα να ξαναβρεί την ανάσα της και να απαντήσει: «Λυπάµαι, Τζένη… Ο Μαρκ πέθανε χτες.»

Ίσως επειδή δεν υπήρξαν άλλες πωλήσεις εκείνη τη µέρα, ή επειδή τις Κυριακές η Τζένιφερ είχε ρεπό, το αποτέλεσµα ήταν να βρει το σηµείωµα του Μαρκ, όταν ήταν πια αργά.

Η µητέρα έκλεισε το τηλέφωνο κλαίγοντας. Και χωρίς κανένα λόγο πήγε µέχρι το άδειο πια για πάντα υπνοδωµάτιο του γιου της. Άνοιξε την ντουλάπα και κοίταξε τη στοίβα µε τα τυλιγµένα cd στο πρώτο ράφι.

Από περιέργεια η χωρίς κανένα λόγο άνοιξε το πρώτο από κάτω για να δει τι είχε µεσα.

Πάνω στο cd ήταν κολληµένο ένα σηµείωµα που έλεγε:

«Γεια. Είµαι η Τζένιφερ. Είµαι καινούργια στην πόλη. Δεν έχω κανένα φίλο, θα ήθελες να πιεις κάτι µαζί µου … ;»

Η µητέρα άνοιξε τα υπόλοιπα cd.

Καθένα απ’ αυτά είχε κολληµένο ένα σηµείωµα που η Τζένη είχε γράψει χωρίς να τη βλέπει ο Μαρκ, και είχε κρύψει κάτω από το περιτύλιγµα. Πιθανότατα µε τον ίδιο φόβο της απόρριψης, όπως και ο γιος της. Μάλλον, χωρίς να τολµήσει ούτε αυτή να πάρει το ρίσκο.

«Έχεις δυο µάτια πολύ όµορφα και βλέµµα θλιµµένο. Δε θέλεις να βρεθούµε να µιλήσουµε;»

«Με λένε Τζένιφερ και θέλω πραγµατικά να σε γνωρίσω … »

«Γεια. Είµαι η Τζένιφερ … Δε θέλεις να γίνουµε φίλοι;

Οδηγίες προς τους πολίτες για την προστασία τους από τους πολύ θυελλώδεις ανέμους, που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της κακοκαιρίας «Ωκεανίς» που πλήττει από το πρωί του Σαββάτου τη χώρα, από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας:


Η ΓΓΠΠ υπενθυμίζει ότι οι πολίτες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σε περιοχές όπου εκδηλώνονται θυελλώδεις άνεμοι και να εφαρμόζουν τις ακόλουθες οδηγίες αυτοπροστασίας:

• Να ασφαλίσουν αντικείμενα τα οποία αν παρασυρθούν από τα έντονα καιρικά φαινόμενα ενδέχεται να προκαλέσουν καταστροφές ή τραυματισμούς.
• Να αποφεύγουν τις εργασίες υπαίθρου και δραστηριότητες σε θαλάσσιες και παράκτιες περιοχές κατά τη διάρκεια εκδήλωσης των έντονων καιρικών φαινομένων.
• Να αποφεύγουν τη διέλευση κάτω από μεγάλα δέντρα, κάτω από αναρτημένες πινακίδες και γενικά από περιοχές, όπου ελαφρά αντικείμενα (π.χ. γλάστρες, σπασμένα τζάμια κ.λπ.) μπορεί να αποκολληθούν και να πέσουν στο έδαφος (π.χ. κάτω από μπαλκόνια).
• Να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των κατά τόπους αρμοδίων φορέων, όπως Τροχαία κ.λπ.

Για περισσότερες πληροφορίες και οδηγίες αυτοπροστασίας από τα έντονα καιρικά φαινόμενα, οι πολίτες μπορούν να επισκέπτονται την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας www.civilprotection.gr.

Από τις μεσημεριανές ώρες της Κυριακή 24 Φεβρουαρίου, μέχρι και τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας 25 Φεβρουαρίου, ισχυρές βροχές και καταιγίδες αναμένεται να εκδηλωθούν στις Κυκλάδες, στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα, καθώς και πυκνές χιονοπτώσεις στα ορεινά της Κρήτης.

Η μετεωρολογική υπηρεσία meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών επισημαίνει ότι τα εντονότερα φαινόμενα της κακοκαιρίας «Ωκεανίδας» για ακόμη μία φορά θα εντοπίζονται στα δυτικά κυρίως τμήματα της Κρήτης, όπου θα πέσουν μεγάλες ποσότητες βροχής.

Αρνητικές θερμοκρασίες (υπό το μηδέν) σε όλη τη Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα κατέγραψε το δίκτυο του ΕΑΑ/meteo το πρωί της Κυριακής, ενώ οι υψηλότερες θερμοκρασίες καταγράφηκαν στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα. Ταυτόχρονα παραμένουν πολύ θυελλώδεις οι άνεμοι στο Αιγαίο, καθώς και κατά μήκος του Κορινθιακού κόλπου.

Προβλήματα από τους θυελλώδεις ανέμους στην Αττική

Κλειστοί παραμένουν από τα χιόνια οι δρόμοι προς Πάρνηθα και η Περιφερειακή Πεντέλης-Νέας Μάκρης, ενώ τα συνεργεία της Πυροσβεστικής δουλεύουν συνεχώς από χτες το πρωί, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αττικής, για την αποκατάσταση προβλημάτων, που δημιούργησαν κυρίως οι θυελλώδεις άνεμοι.

Νωρίτερα έκλεισε η οδός Ομορφοκκλησιάς στη Νέα Ιωνία, από την συμβολή με την οδό Εθνικής Αντιστάσεως, εξαιτίας πτώσης δένδρου από τον αέρα, ενώ στην οδό Βικέλα στον Άγιο Ελευθέριο έπεσε κολόνα της ΔΕΗ, με αποτέλεσμα να διακοπεί η κυκλοφορία από την οδό Κουρτίδου προς τη λεωφόρο Κηφισού.

Συνολικά από χτες, Σάββατο, στις 06.00, μέχρι σήμερα στις 06.00, το Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής, έλαβε στην Αττική συνολικά 129 κλήσεις για κοπές δένδρων που έπεσαν από τους πολύ ισχυρούς ανέμους και άλλες 94 κλήσεις για απομάκρυνση πινακίδων και άλλων αντικειμένων που έπεσαν στους δρόμους και αυτοκίνητα.

Επίσης δύο οχήματα της Πυροσβεστικής χρειάστηκε να επέμβουν χτες το βράδυ στην Πάρνηθα για τον απεγκλωβισμό δύο οικογενειών, (συνολικά οκτώ ατόμων), των οποίων τα αυτοκίνητα ακινητοποιηθήκαν από τον χιονιά σε χωματόδρομο κοντά στο καταφύγιο στην θέση Φλαμπούρι.

Τελικά, εκχιονιστικό μηχάνημα άνοιξε δρόμο προκειμένου τα δύο αυτοκίνητα να μπορέσουν να βγουν στην άσφαλτο και με την συνοδεία των πυροσβεστών στα δύσκολα σημεία, οι δύο οικογένειες έφτασαν σώες στα σπίτια τους.

Νωρίτερα σήμερα το πρωί, λόγω χιονιού, τα αυτοκίνητα στην παλαιά εθνική οδό Ελευσίνας- Θήβας κινούνταν μόνο με αντιολισθητικές αλυσίδες, αλλά τα εκχιονιστικά μηχανήματα άνοιξαν πολύ γρήγορα το δρόμο και το πρόβλημα αποκαταστάθηκε.

Στην υπόλοιπη Ελλάδα, η Πυροσβεστική έλαβε συνολικά 136 κλήσεις το τελευταίο 24ωρο, που αφορούσα: 99 κοπές δένδρων, 26 απομακρύνσεις αντικειμένων που παρασύρθηκαν από τον αέρα, έξι μεταφορές ασθενών, κυρίως για αιμοκάθαρση, και πέντε παροχές βοήθειας σε πολίτες που είχαν εγκλωβιστεί στα χιόνια με τα αυτοκίνητα τους.

Οι ασθενείς που μεταφέρθηκαν με οχήματα της Πυροσβεστικής ήταν 3 στη Λήμνο, ένας στην Σάμο, ένας στην Αλεξανδρούπολη και ένας στην Χαλκιδική.

Σοβαρά προβλήματα προκαλούν οι ισχυροί βορειοανατολικοί άνεμοι, που φθάνουν τα 9 και στο Αιγαίο τοπικά ακόμη και τα 10 μποφόρ, στις περισσότερες περιοχές της χώρας.

Σε ισχύ έχει τεθεί απαγορευτικό απόπλου από τα λιμάνια του Πειραιά, της Ραφήνας και του Λαυρίου, ενώ δεν εκτελούνται τα δρομολόγια των πλοίων για τον Αργοσαρωνικό και τη Σαλαμίνα.

Κλειστές είναι εξάλλου οι γραμμές Αγ. Μαρίνας-Νέας Στύρας, Ρίου-Αντιρρίου, Βόλου-Σποράδων, Κυλλήνης-Ζακύνθου, Κυλλήνης-Κεφαλονιάς, Κεραμωτής Καβάλας-Λιμένα Θάσου, Πρίνου-Θάσου και Αλεξανδρούπολης-Σαμοθράκης.

Τα δρομολόγια των πλοίων στη γραμμή Ηγουμενίτσας-Κέρκυρας θα εκτελούνται μόνο μέχρι τις 9 το πρωί.

Οι επιβάτες που πρόκειται σήμερα να ταξιδέψουν, καλό είναι πριν από την αναχώρησή τους να επικοινωνούν με τα κατά τόπους λιμεναρχεία και τουριστικά πρακτορεία, προκειμένου να ενημερώνονται για αλλαγές ή τροποποιήσεις των δρομολογίων λόγων των δυσμενών καιρικών συνθηκών.

Τον θάνατο τριών ανθρώπων στην ευρύτερη περιφέρεια της Ρώμης προκάλεσαν οι σφοδροί άνεμοι που πνέουν σε όλη την Ιταλία.

Στην πόλη Φροζινόνε, εξαιτίας του ανέμου κατέρρευσε τοίχος, ο οποίος και καταπλάκωσε δύο ηλικιωμένους. Άλλοι δύο άνθρωποι, εβδομήντα επτά και εβδομήντα ετών, τραυματίσθηκαν σοβαρά.

Στην περιοχή Γκουϊντόνια, κοντά στην Ρώμη, ένας άνδρας σαράντα πέντε ετών έχασε τη ζωή του από πτώση δέντρου, ενώ επέβαινε στο αυτοκίνητό του.

Πηγή: ΑΠΕ, ΕΡΤ

Τουλάχιστον 150 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πολλοί ακόμη νοσηλεύονται στη βορειοανατολική Ινδία αφού κατανάλωσαν νοθευμένο αλκοόλ, ανακοίνωσαν χθες Σάββατο οι τοπικές αρχές, λιγότερο από δύο εβδομάδες έπειτα από ένα αντίστοιχο περιστατικό που είχε προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων από 100 ανθρώπων.

Ο αριθμός αυτός βασίζεται στις αναφορές από τρία νοσοκομεία του κρατιδίου Άσαμ, όπου σημειώθηκε το συμβάν.

«Περισσότεροι από 170 άνθρωποι εξακολουθούν να νοσηλεύονται, με νέους ασθενείς να διακομίζονται από τις γύρω περιοχές. Κάποιοι εμφανίζουν επιπλοκές δύο ημέρες αφού κατανάλωσαν το αλκοόλ», δήλωσε ο υπουργός Υγείας του κρατιδίου Χιμάντα Μπίσουα Σάρμα

Τα περισσότερα θύματα, μεταξύ των οποίων είναι και πολλές γυναίκες, εργάζονταν στις φυτείες τσαγιού της περιοχής και μόλις είχαν λάβει τον εβδομαδιαίο μισθό τους την Πέμπτη.

Η αστυνομία έχει συλλάβει μέχρι στιγμής 16 ανθρώπους που φέρονται να εμπλέκονται στην παράνομη παρασκευή αλκοόλ στο κρατίδιο Άσαμ, μια πρακτική που είναι συνηθισμένη, σύμφωνα με τους τοπικούς πολιτικούς, στις φυτείες τσαγιού της περιοχής, με τους εργάτες να καταναλώνουν το αλκοόλ έπειτα από μια κουραστική ημέρα.

«Ρώτησα κάποιους από τους ασθενείς για ποιο λόγο καταναλώνουν αλκοόλ σχεδόν καθημερινά και απάντησαν ότι έπειτα από μια σκληρή ημέρα στις φυτείες, πίνουν για να ξεπεράσουν το άγχος και την κούραση», επεσήμανε ο Σάρμα.

Περίπου 10 διαφορετικά αποστακτήρια παρήγαγαν το νοθευμένο αλκοόλ, το οποίο διανεμήθηκε σε πολλές φυτείες τσαγιού και άλλα μέρη, δήλωσε από την πλευρά του ο Μρινάλ Σαϊκία, βουλευτής του κόμματος BJP, το οποίο κυβερνά το κρατίδιο Άσαμ.

Όμως ένα και μόνο πρόσωπο ήταν αυτό που παρείχε το συστατικό το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τη νόθευση του αλκοόλ, πρόσθεσε.

«Σχεδόν 1.500 άνθρωποι πρέπει να κατανάλωσαν αυτή την παρτίδα νοθευμένου αλκοόλ την Πέμπτη, η οποία οδήγησε στον θάνατο 150», εξήγησε ο Σαϊκία.

Στα μέσα Φεβρουαρίου περισσότεροι από 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου μετά την κατανάλωση νοθευμένου αλκοόλ, ενώ πολλοί ακόμη χρειάστηκε να νοσηλευθούν στα κρατίδια Ουτάρ Πραντές και Ουταραχάντ της βόρειας Ινδίας. Η αστυνομία ξεκίνησε τότε μια τεράστια επιχείρηση για τον εντοπισμό παράνομων αποστακτηρίων.

Αυτά τα δύο περιστατικά πιστεύεται ότι είναι τα πιο θανατηφόρα μετά την αντίστοιχη υπόθεση του 2011 στη Δυτική Βεγγάλη, όταν έχασαν τη ζωή τους συνολικά 172 άνθρωποι.

Εκατοντάδες φτωχοί Ινδοί πεθαίνουν κάθε χρόνο μετά την κατανάλωση φτηνού, νοθευμένου αλκοόλ. Συχνά οι λαθρέμποροι προσθέτουν μεθανόλη, μια ιδιαίτερα τοξική αλκοόλη η οποία πολλές φορές χρησιμοποιείται ως αντιψυκτικό, στα ποτά για να τους δώσουν γεύση.

Κάθε χρόνο καταναλώνονται στην Ινδία πέντε δισεκατομμύρια λίτρα αλκοόλ, με περίπου το 40% να παράγεται παράνομα, σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία της χώρας.

Πηγή:ΕΡΤ, ΑΠΕ

Σχεδόν 5.000 άνθρωποι συμμετείχαν στο Νέο Δελχί στην «Πορεία για την Αξιοπρέπεια», αφού διέσχισαν χιλιάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν στην πρωτεύουσα, από κάθε γωνιά της Ινδίας και να καταγγείλουν τους βιασμούς που υπέστησαν οι ίδιοι ή μέλη της οικογένειάς τους και να ζητήσουν να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Μετά τον αποτροπιασμό που προκάλεσε διεθνώς ο ομαδικός βιασμός και η δολοφονία μιας φοιτήτριας, μέσα σε ένα λεωφορείο το 2012, οι πολιτικοί υποσχέθηκαν ότι θα γίνουν αλλαγές στον νόμο. Όμως σε πολλές περιπτώσεις, τα θύματα εξακολουθούν να διασύρονται και να κατηγορούνται. Μάλιστα, ο ένας από τους βιαστές της φοιτήτριας υποστήριξε ότι «τα κορίτσια ευθύνονται περισσότερο από τα αγόρια» γιατί «οι γυναίκες που βγαίνουν έξω αργά το βράδυ προσελκύουν τους άνδρες. Τόσο αυτός όσο και οι συνεργοί του έχουν καταδικαστεί σε θάνατο.

Ο Μαχίντερ Σινγκ, η αδελφή του οποίου βιάστηκε το 2017, περπατούσε επί 30 ημέρες μαζί με τους διαδηλωτές που κάλυψαν 10.000 χιλιόμετρα για να φτάσουν στο Νέο Δελχί. «Ήρθα για να στηρίξω αυτήν την προσπάθεια, να σταματήσει ο στιγματισμός των θυμάτων. Η αδελφή μου είναι αθώα, αλλά τιμωρήθηκε από την κοινωνία επειδή επιβίωσε από τον βιασμό», είπε εξοργισμένος ο νεαρός άνδρας. Η αστυνομία χρειάστηκε έναν χρόνο για να συλλάβει τον δράστη, ο οποίος κατόπιν απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων. Ο Σινγκ υποστηρίζει ότι οι αστυνομικοί δωροδοκήθηκαν και ότι μετά τη δίκη η οικογένειά του δέχεται απειλές.

Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν καταγγελθεί περίπου 1,4 εκατομμύριο εγκλήματα σε βάρος γυναικών στην Ινδία. Από τα 325.000 που αναφέρθηκαν το 2016, τα 36.500 αφορούσαν βιασμούς. Οι ειδικοί ωστόσο επισημαίνουν ότι τα επίσημα στοιχεία δεν αποτελούν παρά μόνο την κορυφή του παγόβουνου γιατί πάρα πολλά θύματα δεν μιλούν ποτέ για όσα τους συνέβησαν επειδή φοβούνται ότι το περιβάλλον τους θα τις απορρίψει.

«Οι επιζήσαντες φέρουν το στίγμα της ντροπής στην οικογένεια, την κοινότητα, τους συγγενείς τους. Οι δράστες χαίρουν σθεναρής υποστήριξης» είπε ο Άσιφ Σάιχ, ένας από τους οργανωτές της πορείας.

«Δεν πρέπει να σιωπούμε», τόνισε από την πλευρά της η Μπανουάρι Ντέβι, μια 60χρονη γυναίκα από ένα χωριουδάκι του Ρατζαστάν που εδώ και δεκαετίες δίνει αγώνα για τις γυναίκες που πέφτουν θύματα βιασμού. Η ίδια βιάστηκε από πέντε άνδρες ανώτερης κάστας όταν εμπόδισε έναν γάμο παιδιών στο χωριό της. Κατήγγειλε τον βιασμό, όμως οι δράστες παραμένουν ακόμη ελεύθεροι.

Πηγή: Γαλλικό Πρακτορείο, ΑΠΕ, ΕΡΤ

Μία μεγάλη διάκριση για μία Ελληνίδα επιστήμονα επιφύλασσε μία σειρά μελετών που έκανε για την σκλήρυνση κατά πλάκας.

Η Κατερίνα Ακάσογλου, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, πρόκειται να λάβει αυτές τις ημέρες το διεθνές βραβείο «Barancik Prize for Innovation in MS Research» (Βραβείο Barancik για Καινοτομία στην Έρευνα στην Πολλαπλή Σκλήρυνση -γνωστή ως σκλήρυνση κατά πλάκας- Multiple Sclerosis, MS).

Η Δρ Ακάσογλου ήταν επικεφαλής μίας σειράς μελετών για να αποκαλυφθεί ο ρόλος μίας πρωτεΐνης που πήζει το αίμα, με την ονομασία φιμπρίνη (fibrin). Χρησιμοποιώντας ένα αντιβιοτικό που αναστέλλει την φιμπρίνη, η ομάδα της Δρ Ακάσογλου, κατάφερε να μειώσει την ενεργοποίηση μικρόγλιων και να μειώσει την προκαλούμενη βλάβη σε νευρικές ίνες ποντικιών.

Το Βραβείο Barancik αναγνωρίζει και ενθαρρύνει την καινοτομία και την πρωτοτυπία στην επιστημονική έρευνα σχετικά με την σκλήρυνση κατά πλάκας, με έμφαση στο κατά πόσο μία έρευνα μπορεί να οδηγήσει σε θεραπευτικούς οδούς την ασθένεια, και τα επιστημονικά επιτεύγματα που αξίζουν την αναγνώριση ως μελλοντικό ηγέτη στην έρευνα για την σκλήρυνση κατά πλάκας. Το διεθνές απονέμεται από το Ίδρυμα Charles και Margery Barancik.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια απρόβλεπτη, συχνά εξουθενωτική ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος που διαταράσσει τη ροή πληροφοριών μέσα στον εγκέφαλο και μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματος. Τα συμπτώματα ποικίλλουν από άτομο σε άτομο και κυμαίνονται από μούδιασμα και μυρμήγκιασμα, έως δυσκολίες στο βάδισμα, κόπωση, ζάλη, πόνο, κατάθλιψη, τύφλωση και παράλυση. Οι περισσότεροι άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας διαγιγνώσκονται μεταξύ των 20 και 50 χρόνων, και πλήττει δύο έως τρεις φορές περισσότερο τις γυναίκες από ό,τι τους άνδρες. Υπολογίζεται ότι σήμερα περισσότεροι από 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας.

Με αφορμή αυτή τη σημαντική διάκριση, η Κατερίνα Ακάσογλου μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον Περικλή Δημητρολόπουλο.

Από πού ξεκινάει αυτή διαδρομή;

Από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από τη Νέα Σμύρνη και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Η καταγωγή μου είναι από τη Μικρά Ασία. Οι γονείς μου, πιστεύοντας βαθιά στην αξία της εκπαίδευσης, χρειάστηκε να ξεπεράσουν πολλές αντιξοότητες για να στηρίξουν τις σπουδές μου, κάτι που οι ίδιοι στερήθηκαν. Υποστήριξαν με ενθουσιασμό την ενασχόλησή μου με την επιστήμη τροφοδοτώντας με πίστη κάθε μου απόφαση.

Και τα πρώτα ερεθίσματα για την έρευνα στη βιολογία;

Τα πήρα από την καθηγήτριά μου, ερευνήτρια και διαχρονική φίλη Δρ Σύλβα Χαραλάμπους που μου άνοιξε ορίζοντες άγνωστους για μένα μέχρι τότε. Αποφοίτησα από το λύκειο της Νέας Σμύρνης στην Αθήνα, σπούδασα βιολογία στο Εθνικό και Καποδιστρικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, και τελείωσα τη διδακτορική μου διατριβή στο Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ, με μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Πριν από 20 χρόνια έφυγα από την Ελλάδα για μεταδιδακτορικές σπουδές στη Νέα Υόρκη στο πανεπιστήμιο Rockefeller και New York University πριν ξεκινήσω το εργαστήριό μου σε Πανεπιστήμια της Καλιφόρνια, αρχικά στο Σαν Ντιέγκο και στη συνέχεια στο Σαν Φραντσίσκο και στο Ινστιτούτο Gladstone όπου εργάζομαι μέχρι σήμερα.

Τι σημαίνει αυτή η διάκριση για εσάς;

Είναι ιδιαίτερα μεγάλη τιμή για μένα η απονομή του βραβείου Barancik, κυρίως διότι αυτό απονέμεται σε καινοτομίες που αφορούν σε μεταφραστική έρευνα για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Αυτό το βραβείο έρχεται 12 χρόνια μετά την αναγνώρισή της βασικής έρευνας μου από τον Λευκό Οίκο στις Ηνωμένες Πολιτείες για καινοτομία στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Το βραβείο Barancik επιβραβεύει την έρευνά μας η οποία αποκάλυψε νέους μηχανισμούς νευροεκφυλισμού αναδεικνύοντας ότι, διαρροές αίματος στον εγκέφαλο μπορούν να ενεργοποιήσουν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και να τα μετατρέψουν σε τοξικά κύτταρα για τους νευρώνες.

Με ποιον θα μοιραζόσασταν αυτό το βραβείο;

Είμαι πραγματικά ευγνώμων σε όλους τους μέντορές μου, τα μέλη της ερευνητικής μου ομάδας και τους συνεργάτες μου για την υποστήριξή τους και την εξαιρετική συμβολή τους κατά τη διάρκεια των ερευνητικών εργασιών. Είμαι επίσης ευγνώμων σε όλους τους οργανισμούς χρηματοδότησης που υποστήριζαν την έρευνα, ιδίως τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) και τo Υπουργείο Άμυνας (DoD) στις ΗΠΑ, την Εθνική Εταιρεία Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (NMSS) και τα Ιδρύματα Dana και Hilton.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια μάχη που μπορεί να κερδηθεί;

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια ασθένεια με μεγάλη ετερογένεια. Τα τελευταία δέκα χρόνια εγκρίθηκαν πάνω από δέκα θεραπείες οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την σημαντική επιβράδυνση της εξέλιξης κάποιων μορφών της νόσου. Για τις προοδευτικές μορφές της ασθένειας, επί του παρόντος, δεν υπάρχει κάποια θεραπεία. Η εις βάθος κατανόηση της παθοφυσιολογίας της νόσου είναι o ακρογωνιαίος λίθος για την ανάπτυξη νέων τροποποιητικών θεραπειών και τελικά μιας αποτελεσματικότερης θεραπείας για την σκλήρυνση κατά πλάκας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν η βασική έρευνα συμβαδίζει με την πειραματική ιατρική. Μόνο τότε, μια νέα υπόθεση για την παθογένεια της νόσου, βαθιά ριζωμένη στην επιστημονική έρευνα και την κλινική μετάφραση, μπορεί να οδηγήσει σε αποτελεσματικότερες θεραπείες.

Ποιοι δρόμοι ανοίγουν μετά τη δική σας ανακάλυψη για την αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας;

Παραδοσιακά, οι νευρολογικές ασθένειες θεωρούνται είτε μόνο αγγειακές, είτε μόνο αυτοάνοσες, ή μόνο νευροεκφυλιστικές. Με την έρευνά μας κατανοήσαμε ότι υπάρχουν αλληλεπιδράσεις μεταξύ του εγκεφάλου, του ανοσοποιητικού και του αγγειακού συστήματος που είναι κρίσιμες στην ανάπτυξη των ασθενειών του εγκεφάλου. Τα ευρήματα αυτά μπορούν να οδηγήσουν στη δημιουργία νέων εργαλείων για τη διάγνωση και τη θεραπεία νευρολογικών ασθενειών. Βασιζόμενοι λοιπόν στη γνώση αυτή, αναπτύξαμε την πρώτη ανοσοθεραπεία για να αναστείλουμε επιλεκτικά τις τοξικές επιδράσεις του αίματος στον εγκέφαλο. Το έργο μας θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για την ανάπτυξη νέων τρόπων έγκαιρης διάγνωσης και θεραπειών που εν τέλει θα μπορούσαν να απέβαιναν εξαιρετικά ωφέλιμα για ασθενείς με διαρροές αίματος στον εγκέφαλο όχι μόνο στην σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά πιθανών και σε εγκεφαλικές κακώσεις και τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Έχουμε κάποια ιδέα γιατί παρατηρείται αυτή η έξαρση της σκλήρυνσης κατά πλάκας ειδικά και των αυτοάνοσων γενικά;

Η αιτιογένεια της σκλήρυνσης κατά πλάκας θεωρείται ότι οφείλεται σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Διάφορες συνθήκες μπορούν να επηρεάσουν και να προκαλέσουν την εκδήλωση της νόσου. Τελευταία, υπάρχει η άποψη ότι η νόσος είναι υποδιαγνωσμένη πριν από τα διαπιστωμένα συμπτώματα. Πράγματι, μια νέα μελέτη έδειξε ότι περισσότερο από το διπλάσιο του αριθμού των ασθενών ζουν με σκλήρυνση κατά πλάκας σε σχέση με ό, τι έχει αναφερθεί μέχρι σήμερα, ανεβάζοντας τον αριθμό των ατόμων που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας στις ΗΠΑ, στο ένα εκατομμύριο.

Θα είχατε τη δυνατότητα και τα εργαλεία για να κάνατε την ίδια έρευνα στην Ελλάδα;

Υπάρχουν σπουδαίες ερευνητικές ομάδες στην Ελλάδα που ασχολούνται με παρόμοιες έρευνες. Είχα την τύχη στο ξεκίνημα της ερευνητικής μου καριέρας, να πραγματοποιήσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές σε μία από αυτές, σε ένα από τα εργαστήρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ υπό την επίβλεψη του Δρος Γιώργου Κόλλια και της Δρος Lesley Probert. Για να πραγματοποιήσω αυτή την έρευνα χρειάστηκε να εκπαιδευτώ σε πολλαπλά επιστημονικά πεδία. Για να την συνεχίσω και να την ενδυναμώσω χρειάστηκε να εργαστώ σε διάφορες χώρες και ερευνητικά ινστιτούτα. Η εκπαίδευσή μου σε πολλαπλά εργαστήρια με παγκοσμίου φήμης ειδικούς στους τομείς της ανοσολογίας, της αγγειακής βιολογίας, των νευροεπιστημών και της φαρμακολογίας και παράλληλα η δυνατότητα πρόσβασης σε διεθνείς πόρους και υποδομές ήταν ουσιαστικής σημασίας για να εκτελέσω αποτελεσματικά την έρευνά μου. Αυτό το έργο απαιτεί διεπιστημονικότητα και διεθνικότητα. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν εφικτό σε μία μεμονωμένη χώρα. Αυτή η πορεία ήταν απαραίτητη για τo σχεδιασμό πειραμάτων που αποκάλυψαν νέες συνδέσεις μεταξύ φαινομενικά μη σχετιζόμενων βιολογικών διεργασιών στον εγκέφαλο κατά την ανάπτυξη νευρολογικών παθήσεων.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχημένης έρευνας;

Τα συστατικά μιας επιτυχημένης έρευνας είναι: ένα μακροπρόθεσμο όραμα στον τομέα της έρευνας, θαρραλέα επιδίωξη ιδεών που αρχικά μπορεί να μην είναι δημοφιλείς, δημιουργία εξειδικευμένων επιστημονικών ομάδων με ενθουσιασμό και έντονο εργασιακό ηθικό, διεθνείς διεπιστημονικές συνεργασίες, σημαντική οικονομική ενίσχυση, χρησιμοποίηση τεχνολογιών αιχμής, και πίστη ότι κάποια μέρα τα ευρήματα της βασικής έρευνας θα συνεισφέρουν αποτελεσματικά στην βελτίωση της ζωής των ασθενών και στην προάσπιση της δημόσιας υγείας.





ΑΠΕ

Στα μαύρα χρόνια της κατοχής, μία νεανική σπίθα μετατρέπεται σε δάδα αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας, ήταν η ΕΠΟΝ η οργάνωση των νέων.

Το «τσάι της ΕΠΟΝ», όπως ονομάζεται η ετήσια συνάντηση της ΠΕΑΦΕ, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Μαρτίου 2019 στο ξενοδοχείο Crystal City στο Μεταξουργείο στις 11πμ.

Από το αρχείο του ert.gr δημοσιεύουμε συνέντευξη με την πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ), Γεωργία Μαχαίρα.

-Πότε ιδρύθηκε η ΕΠΟΝ;

-Ήταν 23 Φεβρουαρίου 1943 όταν με χίλιες προφυλάξεις νεολαίοι της εποχής συγκεντρώθηκαν σε ένα σπίτι στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3 στος Αμπελόκηπους, και ίδρυσαν την ΕΠΟΝ την ενιαία πανελλαδική οργάνωση νέων. «Μαγιά» της ήταν δέκα οργανώσεις που αυτοδιαλύθηκαν για να συγχωνευτούν στην ΕΠΟΝ και «πρόγονος» που η δομή, η συγκρότηση και η εμπειρία της, έπαιξε σημαντικό ρόλο ήταν η ΟΚΝΕ.

Οι οργανώσεις νέων που συγχωνεύτηκαν ήταν: “Αγροτικής Νεολαίας Ελλάδος”, “Ενιαίας Εθνικοαπελευθερωτικής Εργατοϋπαλληλικής Νεολαίας”, “Ενιαίας Μαθητικής Νεολαίας”, “Ένωσης Νέων Αγωνιστών Ρούμελης”, “Θεσσαλικού Ιερού Λόχου”, “Λαϊκής Επαναστατικής Νεολαίας”, “Λεύτερης Νέας”, “Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος”, “Σοσιαλιστικής Επαναστατικής Πρωτοπορίας Ελλάδος”, “Φιλικής Εταιρείας Νέων”.

β) Αντιπροσωπεία του ΕΑΜΝ Μακεδονίας, Πελοποννήσου και τα μέλη της ΚΕ του ΕΑΜΝ.

γ) Αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου των Φίλων της Νέας Γενιάς.

-Ποια ήταν τα πρώτα βήματα;

-Μέσα στα σκληρά χρόνια της κατοχής, οι νεολαίοι βγάζουν και έντυπο τη «Νέα Γενιά», όργανο του κεντρικού συμβουλίου της ΕΠΟΝ. Το πρώτο φύλλο βγήκε στις 22/3/1943 και είναι λίγες μέρες πριν την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, με την οποία κάνει παραλληλισμό, για τον αγώνα ενάντια στη σκλαβιά.
Και αμέσως ξεκινάει το πλούσιο έργο της ΕΠΟΝ. Ιδρύει σχολεία σε ελεύθερες περιοχές, λέσχες πολιτισμού, δενδροφυτεύσεις, καμπάνιες ενάντια στα ναρκωτικά και τη διαφθορά, αλλά και συνθήματα σε τοίχους, ενημέρωση με τα χάρτινα χωνιά, τους τηλεβόες της εποχής. Ένα από τα συνθήματα της ΕΠΟΝ, ήταν «πολεμάμε και τραγουδάμε». Το σύνθημα «πολεμάμε και τραγουδάμε», δεν ήταν τυχαία έκφραση. Βγήκε από το ξεχωριστό σμίξιμο της χαράς και της πάλης και σήμανε το πιό πλέριο δόσιμο στο ιδανικό του αγώνα, που γίνεται αποπλήρωση και ευτυχία, χαρά και μεθύσι και προέρχονταν από τον πιό δυνατό έρωτα που ένοιωσαν ποτέ τα νιάτα. Τον έρωτα για τη λευτεριά.

-Mιλήστε μας για τη δράση της ΕΠΟΝ.

-Η ΕΠΟΝ καλεί σε μαζική συμμετοχή στην κηδεία του Κωστή Παλαμά, διαδηλώνει μαζί με χιλιάδες λαού ενάντια στην πολιτική επιστράτευση στις 5 Μάρτη 1943, δηλαδή στην απόπειρα να μεταφερθεί εργατικό δυναμικό από την Ελλάδα, στα εργοστάσια των ναζί, από όπου πιθανότατα δεν θα επέστρεφε ποτέ. Και κερδίζει αφού η μάχη ενάντια στην πολιτική επιστράτευση γίνεται η μοναδική νικηφόρα του είδους στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Η ΕΠΟΝ έχει και παιδικό τμήμα, τα αετόπουλα (ένα ποιηματάκι ήταν: είμαστε αετόπουλα με ελεύθερη καρδιά, χαρούμενα ελληνόπουλα και του λαού παιδιά), ενώ οι ΕΠΟΝίτες πλαισιώνουν και τις γραμμές του ΕΑΜ (υπολογίζονται σε 28.000 οι νέοι της ΕΠΟΝ που συμμετέχουν στο ΕΑΜ).
Διαδηλώνουν ενάντια στη βουλγάρικη κατοχή της Μακεδονίας και γενικά στα δύσκολα κατοχικά χρόνια, πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος στον αγώνα για απελευθέρωση.

Μέσα σε όλα, οι ΕΠΟΝίτες δίνουν τη μάχη να υπάρξει αθλητισμός, να κρατηθεί η νεολαία στα γυμναστήρια και όχι στους τεκέδες, που θα βόλευε τον κατακτητή. Τους οποίους τεκέδες σε αρκετές περιπτώσεις έσπασαν και έκλεισαν οι ΕΠΟΝίτες.

Τα γυμναστήρια γίνονται «κρυφά σχολειά» και κέντρα απελευθερωτικής δράσης, αφού η μαζικότητα που εξασφαλίζουν, διευκολύνει τη μαζική δράση. «Γερό κορμί, γερό μυαλό», είναι ένα από τα συνθήματα των ΕΠΟΝιτών.

-Ποια είναι τα συμπεράσματα – μηνύματα από τη δράση της ΕΠΟΝ, για τη σημερινή περίοδο που διανύουμε;

-Στις μέρες μας που οι απόπειρες επανεμφάνισης νοσταλγών του φασισμού – ναζισμού, επιβάλλεται να απαντηθούν και να μην τους δοθεί έδαφος ανάπτυξης, η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (σήμερα πιά στελεχώνεται σε μεγάλο βαθμό από απογόνους ΕΠΟΝιτών), επιχειρεί με σειρά δραστηριοτήτων να κρατήσει ψηλά τα μηνύματα της συλλογικής δράσης, ενάντια σε κάθε δυνάστη.

Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
πηγή: ΕΡΤ

«Ζεστάνετε τις καρδιές, όχι τον πλανήτη»: περισσότεροι σε σύγκριση με την προηγούμενη εβδομάδα, περίπου 1.000 νέοι διαδήλωσαν την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, στο Παρίσι για το κλίμα, πίσω από την Γκρέτα Τούνμπεργκ, τη 16χρονη ακτιβίστρια από τη Σουηδία, που πρωτοστατεί στη μάχη κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

«Σε 20 ή 30 χρόνια, θα τα βρούμε όλα μπροστά μας» είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Μπερενίς, μια μαθήτρια Λυκείου από το Παρίσι ηλικίας 17 ετών.

«Ήρθαμε εδώ διότι έχουμε βαρεθεί καθώς η κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά για την κλιματική απορρύθμιση».

Υπό το βλέμμα ισχυρών δυνάμεων επιβολής του νόμου, οι διαδηλωτές ξεκίνησαν την πορεία τους από την πλατεία της Όπερας κρατώντας πλακάτ όπου αναγράφονταν «Το μέλλον ξεκινά εδώ», «Σώστε τη Γη, φάτε έναν λομπίστα» και φωνάζοντας συνθήματα όπως «Ενωθείτε με εμάς, μην μας κοιτάτε».

Στην κινητοποίηση έδωσαν το παρόν προσωπικότητες όπως η ηθοποιός Ζιλιέτ Μπινός, ο ευρωβουλευτής των Πράσινων Γιανίκ Ζαντό και η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό.

«Έχω ήδη συμμετάσχει σε μια πορεία για το κλίμα με τον πατέρα μου, όμως είναι η πρώτη φορά που έρχομαι μόνη μου. Είδα τις ομιλίες της Γκρέτα Τούνμπεργκ κι έχει δίκιο, είναι το μέλλον μας που διακυβεύεται» είπε η 15χρονη Αντέλ.

«Έχω την εντύπωση ότι ορισμένοι νέοι δεν νιώθουν ότι το ζήτημα τους αφορά, ωστόσο το κίνημα μεγαλώνει» συμπλήρωσε η 15χρονη, που κρατούσε ένα πλακάτ με το σύνθημα «Ψάρια, όχι πλαστικό!».

Από τότε που ξεκίνησε την αποχή της μια μέρα την εβδομάδα από τα μαθήματα το περασμένο καλοκαίρι, η Γκρέτα Τούνμπεργκ κατάφερε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς μαθητές σε ολόκληρο τον κόσμο.

Όπως εκείνη, η οποία κάθε Παρασκευή δίνει ραντεβού μπροστά από το Κοινοβούλιο της Στοκχόλμης αξιώνοντας από την κυβέρνηση της χώρας της να κάνει περισσότερα για να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση, χιλιάδες νέοι διαδηλώνουν στη Γερμανία, την Αυστραλία ή τη Βρετανία.

Όπως και στο Βέλγιο όπου 7.500 νέοι κατέκλυσαν τους δρόμους χθες, για έβδομη συνεχόμενη εβδομάδα, παρουσία της Γκρέτας.

Το κίνημα εμφανίζεται πιο άτολμο στη Γαλλία. Την περασμένη Παρασκευή, στην πρώτη κινητοποίηση, συμμετείχαν περίπου 200 μαθητές Λυκείου και φοιτητές, οι οποίοι απέκλεισαν την κυκλοφορία μπροστά από το υπουργείο Οικολογικής Μετάβασης.

«Υπάρχουν κι άλλα κοινωνικά κινήματα με έντονη παρουσία» στη Γαλλία, για παράδειγμα η κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων», εξήγησε σήμερα ο 22χρονος Ρομαρίκ Τιρέλ, συντονιστής του Youth for Climate France.

Οι νέοι Γάλλοι στοχεύουν στη συμμετοχή της 15ης Μαρτίου, ημερομηνία κατά την οποία η Γκρέτα Τούνμπεργκ έχει απευθύνει κάλεσμα για μια «παγκόσμια απεργία για το μέλλον».

«Η Γαλλία, χώρα του COP21, πρέπει να εφαρμόσει όσα λέει» υπογράμμισε η ακτιβίστρια σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Parisien, ενώ επισήμανε ότι δεν γνωρίζει «γιατί ορισμένοι νέοι κινητοποιούνται μαζικά σε ορισμένες χώρες κι όχι σε άλλες»

Οικογενειακή τραγωδία αποκαλύφθηκε στο Μενίδι.
Ένας 49χρονος ομολόγησε στους έκπληκτους αστυνομικούς του τμήματος Νέας Φιλαδελφείας ότι σκότωσε τη μητέρα του.

Οι αρχές έσπευσαν στην οδό Δερβενακίων, όπου αντίκρισαν το πτώμα της άτυχης 81χρονης η οποία δεν έφερε εξωτερικά τραύματα. Αξιωματικοί του ανθρωποκτονιών εκτιμούν ότι ο γιος της την έπνιξε με μαξιλάρι.

Ο καθ’ ομολογίαν μητροκτόνος παρουσιάστηκε την Παρασκευή, λίγο μετά τις 21:00, στο Αστυνομικό Τμήμα Νέας Φιλαδελφείας και είπε στους αστυνομικούς: " Σκότωσα την μητέρα μου " .

Ο άνδρας κρατείται στο Α.Τ Φιλαδελφείας, όπου και ανακρίνεται. Η προανάκριση διενεργείται από τη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής.

Πηγή: ΕΡΤ, ΑΠΕ